Gewoon gebruiken!

Ja, en dan maak je weer eens een beginnetje aan zo'n blog en vervolgens horen jullie niets meer van mij. Dat kán toch ook niet... Dus ik dacht vanochtend: "Kom, ik pak de camera er weer eens bij", toen ik in de keuken stond.

Want in die keuken staan ook veel gevolgen van bezoekjes aan de kringloop. Kijk maar eens:

Roep één keer "kringloop" in deze ruimte en de boel valt van de schappen ;)) Maar goed... Vandaag ga ik één van de ovenschalen gebruiken die op de schappen staan, deze:

Ik koop niet snel iets alleen voor de sier. Als je het in huis hebt, moet je het gewoon lekker gebruiken, is mijn motto. Wát nou zonde, niet gebruiken, da's pas zonde! Dus ging ik aan de slag, en als snel vulde de rode schaal zich, er kwam een ovenschotel met broccoli in:

In den beginne...

Rul gebraden (biologisch) gehakt, met jus.

Broccoli, niet té gaar gekookt.

Aardappelpuree, zelf gemaakt, dat wel.

En dan de afwerking... een half volkoren beschuitje gekruimeld en wat stukjes van plakjes ontbijtspek erop.

Het resultaat kan ik je helaas nog niet laten zien. Vanavond stop ik het nog even in de oven, om flink warm te worden en dan wordt de spek ook heerlijk knapperig. En dat ruikt me toch lekker :)

En dan nog iets... ik heb altijd net het gevoel dat er voor mij gekookt wordt, als 's avonds de oven het werk af maakt! Welke huisvrouw wil dat nu niet??

Voorjaarskettingen.

Gisteren moesten we even naar de "stad". Als je zelf in een dorpje woont op zo'n 6 kilometer van een klein stadje, noem je dat toch zo. Ik haal er altijd brood bij een bepaalde supermarkt. En in de stad is ook een kringloop, dus dan kán je daar niet omheen ;)

Kringloop dus. Ik kom binnen en struin meteen de sieradenhoek af. En ik scoor daar 3 kettingen, voor een euro per stuk:

's Middags had ik er eindelijk tijd voor... die dingen kijken me zó aan als ik eigenlijk eerst nog even wat huishoudelijke klussen moet doen... pfff...

Ik pakte de tangetjes en zakjes erbij en ging aan het sorteren:

En dan heb je zakjes met kralen, en dan moet je er iets mee... ach. Eigenlijk had ik al een beeld voor mijn ogen in de winkel, en dat beeld komt behoorlijk overeen met dit resultaat:

Ik ben er best tevreden over. Nu hangen ze zolang aan de spiegel, te wachten op mooier weer. En dan, met een fris shirtje of jurkje zal het toch vast heel erg leuk staan!

Oh ja, ik kwam ook nog deze tegen:

Voor op een leuke tas of dat beetje saaie vestje? Ach, ik zie ook wel...

Inspiratie.

Allereerst even wat uitleg over de vernieuwde titel van deze blog. Hier geef ik die.

Ik kocht vorige week een heel erg leuk boek. Van Ingrid van Ing-things. Hier schrijft ze erover, en momenteel is het gewoon al te koop!

Ik toetste vrijdagmiddag Bol in, bestelde het boek en sinds zaterdag ben ik helemaal om. Natuurlijk wás ik dat altijd al een beetje, ik kocht het boek zeker ook vanwege een bepaalde herkenning. Maar dat het zó inspirerend was, dat had ik van tevoren ook niet gedacht.

Vanmiddag had ik zomaar even tijd om een kringloop bij ons in de buurt te bezoeken. Ik had meteen prijs, en één van de dingen die mee naar huis mocht was dit:

Een dolfijntje aan een veter. Leuk hoor, maar niet zo heel erg draagbaar, naar mijn mening.

Ik rommelde wat in mijn kralenkastje vanavond en daar vond ik het één en ander. Na een half uurtje kwam ik tot dit resultaat:

Met een gekleurd staaldraadje en wat knijpkraaltjes en "pareltjes" denk ik toch dat dit heel erg leuk staat bij lekker luchtige zomerkleding. Ik kan niet wachten!

Prijs van het hangertje? Ik betaalde 50 eurocent! Wat is kringlopen toch leuk!

Dag 29: The finish...

En dan ben ik al heel wat daagjes bezig geweest met geven, en dan is het zomaar dag 29! Dat ging snel zeg! Ik kwam veel eerder dan ik dacht bij de finish:

Zo voelt het een beetje...

Gisteren was het niet alleen de laatste dag van het project, ook de laatste dag van het jaar brak aan. Ik realiseerde me niet toen ik begon dat dat zo mooi samen ging vallen...

Ik gaf toch nog best veel gisteren. Een uurtje of drieeneenhalf in de keuken en dan met een lekker buffetje richting mijn ouders, dat mag je toch geven noemen dacht ik zo...

Maar daar zit 'm nu nog steeds het punt... het geven gebeurde al deze tijd nog steeds in mijn comfortzone. En natuurlijk gebeurde er voor mij ook veel moois de afgelopen 29 dagen, maar het binnen de zone geven bleef een beetje aan mij knagen.

Want welke moeder/vrouw geeft nu niet? Dat hoort naar mijn idee gewoon bij je in zo'n rol. Tóch?

Ik ben er nog steeds niet helemaal uit. Ik ga er nog eens goed over nadenken en daarna ga ik een besluit nemen. Want het speelt ergens achterin mijn hoofd nog steeds om dit project nog eens over te doen. Nee, niet dunnetjes. Maar groots. Maar daar moet ik goed over nadenken van tevoren, want zonder voorbereiding vlucht ik toch weer snel naar mijn comfortzone terug.

Je hoort nog van mij! Of niet...

Dag 28: Slapen.

Ik ben zelf echt een vroege vogel. En heb dan ook nooit zo goed gesnapt waarom er mensen zijn die heel lang in hun bed kunnen liggen. Zonde van je dag, denk ik dan.

Ik liet Junior al een keertje lang liggen deze week, maar gisteren dacht ik: "Wat zou er nu gebeuren als..." en besloot hem helemaal niet te roepen. Hij vertelde me dat de meeste vrienden van hem tot een uurtje of 3 uitsliepen en vond dat hij daar ook wel recht op had... Om dan tot zo 1 uur 's nachts door te computeren... Oei!

2 Uur 's middags was het. Meneer kwam helemaal vrolijk beneden. En ach, ik gunde het hem ook eigenlijk best.

Is toch ook een manier van geven: loslaten. Vertrouwen geven. Ik denk dat er veel mensen door zouden opbloeien! Alleen...in het geval van Junior... dat van 's nachts tot 1 uur vind ik toch eigenlijk wel een beetje te gek. Dan liggen we zelf al lang en breed in bed en ik ben nu eenmaal een heel lichte slaper. Dus dat kost me mijn eigen nachtrust. Er zijn grenzen!

Dag 27: Kom maar hier...

Gisteren gingen Fleur en ik even naar de Wibra en de Action toe. Ik moest spelden halen en een strokrans. (Kan ik misschien nog verder komen in het boek van William...) Fleur ging gewoon voor de gezelligheid mee. Dat heb je als je vakantie hebt en niets moet. Heerlijk zo!

Bij de Action liepen we natuurlijk ook nog even de winkel door. Je weet maar nooit wat je zou laten staan ;) En toen bedacht Fleur zich dat ze nog even wou kijken naar een haarmasker. Na even zoeken vonden we iets wat waarschijnlijk wel geschikt was voor haar haardos.

Haar haar is blond. Hoewel ze het nog nooit heeft gekleurd heeft het toch een beetje de structuur van geverfd haar. Maar door voldoende creme te gebruiken en zo nu en dan een intensievere versie, blijft het toch mooi.

Zou leuk zijn als dit werkt, dan heeft ze voor nog niet eens 2 euro een fijn masker.

Bij de kassa pakte ik snel haar de tube uit de hand. En betaalde het voor haar. Nee, ik ben geen moeder die alles klakkeloos voor haar kinderen betaalt. Dat gaat momenteel ook echt niet, dan groeit het boven onze pet.

Maar daardoor is de verrassing groter als ik dat dan wel eens doe. Ook al is het maar een paar euro, voor een student telt het toch!

Dag 26: Ach...

Ik heb eigenlijk vorige vakantie een afspraak gemaakt met Junior. Om tien uur je bed uit, ik ben niet zo van een huishouden met pubers die de hele dag door maar slapen. Maar soms zijn er dagen dat ik denk: "Ach..."

Laat die jongen toch even. Zie 'm daar nu nog lekker slapen. Hij heeft tenslotte vakantie en als ie dat niet heeft is het elke ochtend half zeven, best vroeg dus.

Dus liet ik 'm gisteren slapen. En dat resulteerde ertoe dat ik om een uurtje of 12 zijn gordijnen open trok en vrolijk riep: "Goeiemiddag!!!"

Mirte moest gisterenochtend om 10 uur werken, dus met haar had ik ontbeten. En met Jan kon ik dus lunchen. Tijdens de lunch spraken we af dat hij die middag mee ging boodschappen doen. Zó gezellig vind ik dat!

Gisterenavond was ik nog even mamma-taxi. Fleur moest om een uurtje of half tien opgehaald worden bij het station. In de stad. Mijn groene auttootje tufde daarheen en ik genoot van de verhalen die dit klusje met zich mee bracht. Zo is geven absoluut geen straf!!!