Dag 24: Ik val in herhaling...

Vandaag gaf ik iets wat ik al vaker deed, de afgelopen tijd. Een wandeling aan Tukker. En ik werd meteen beloond, want Junior ging maarzo mee!

Ik vroeg 'm heel voorzichtig of ie misschien wel oren naar een wandeling had. Aan Junior dan hè, Tuk is er altijd wel voor in. Hij kwam met de tegenvraag: "Hoe laat dan?" Nou, en toen hoefde ik alleen de bal nog maar in te koppen: "Hoe laat zou je willen?"

Beetje drinken mee en wat zoutjes (is Junior dol op en als ie dan toch mee gaat maak ik het leuk...) en daar gingen we. Onderweg werd er volop verteld door Junior. Over hoe lastig soms dingen voor hem zijn en over jongens uit z'n klas... Hij raakte niet uitgepraat.

En ik? Ik genoot. Een blije hond, met 2 stokken in z'n bek aan de ene kant en een gezellige puber aan de andere. Wat wil een mens nog meer???