En nu??

Op 81 dagen staat de teller. 81 Dagen van uitmesten, stofzuigen, sorteren, opruimen, wegbrengen en natuurlijk tuinieren. En ik ben zéér tevreden, kan ik je wel zeggen.

plaatje van www.

Want wat zijn er veel spullen het huis uit gegaan! Zakken met kleding naar de kledingcontainer, spullen naar de kringloop en ook de containers hier thuis werden veel vaker aan de weg gezet. Deed ik de grijze container één keer in de maand, nu was dat één keer in de veertien dagen. En ook de groene containers waren ineens veel vaker aan de beurt. Zo'n tuinopruiming brengt wat afval met zich mee!

En nu? Nu ben ik heel tevreden met mijn opgeruimde huis. Ik kan maar zo spulletjes weer vinden en het vervelende onderbuikgevoel van... dit moet eigenlijk ook nodig en dat ook... is wég. Zelfs de tuin is genieten...

Natuurlijk... klaar ben je nooit als huisvrouw. Er zit een gevaar in dat ik over een tijdje weer overnieuw moet beginnen. Daarom houd ik angstvallig in de gaten dat spullen hier in huis meteen weer op z'n plek worden gelegd. Tot soms wel irritatie van mede huisgenoten. Nou ja, het zij zo. Feit is wél dat er een stuk minder is op te ruimen. En als ik de tuin in ga is het ook om bij te houden, de grote ergernissen zijn wég!

Maar voor nu heb ik het wel zo'n beetje gehad. Ik vind het dan ook wel lastig om steeds weer een "kastje" te verzinnen en volgens mij was dat niet de bedoeling van dit blog. Nu moet ik eigenlijk eens zien hoe ik de tijd die ik heb gekregen door dit project weer in kan vullen.

Die tijd ga ik voor zover ik het nu zie invullen door eens wat creatief bezig te zijn. En lekker koken en bakken, ook niet gek. Dat zijn dan weer leuke dingen om op mijn andere blog te laten zien.

Dus als je denkt:"Goh wat schrijft ze weinig hier", klik dan even door.  Dan ontmoet ik je graag op mijn andere adres in Blogland. Graag tot ziens!!

Dag 81: Een favoriet werkje...

Maar niet heus. Ik ben niet zo van het verstellen en knopen aannaaien. Gelukkig begrijpt Fleur dat al aardig, die pakt naald en draad en redt zich makkelijk. De rest kan het vást ook, maar ja...

Vanochtend met het klaarmaken voor school kwam Mirte er op het laatste moment nog achter dat er gisteren een knoop van haar jas viel.

Gelukkig had ze het in de gaten, want het was op station Delft. Daar ging ze meelopen op de Universiteit bij de opleiding  life sience and technology. Of  't 'm wordt, daar is ze nog niet uit. Maar ik dwaal weer eens af...

Knopen, da's meer mijn onderwerp ; ) En natuurlijk ben ik de beroerdste niet als er tijdgebrek in het spel is dus de naaidoos werd erbij gepakt en meteen maar ook even de jassen van Jan en mij...

Want daar lagen ook al tíjden knopen vanaf. Erg hè... Ik had er voor mezelf een paar bijgekocht, er was er ééntje weg. Dus zet ik 2 nieuwe achterop, dan heb ik er vanzelf één over voor voorop. En Jan was wel zo goochem geweest zijn knopen te redden. Ik had ze allemaal in een schaaltje gedaan:

Goed, daar gaan we dan. Het is hoe laat?? Check!!

En zes knopen later...

Klaar!!! Kijk maar:

't Is toch eigenlijk ook te gék voor woorden. Tijdenlang met een open jas gelopen en moet je zien hoe snel het verholpen is. Ik hád het ze gezegd, nu is dit het bewijs. Dus de volgende keer kunnen ze het mooi ....!!

Dag 80: Nog een tuin...

Vandaag was het dagelijkse "kastje" niet in/bij ons eigen huis. Ik ging naar mijn schoonmoeder om haar achtertuin eens onder handen te nemen. 't Is daar niet groot hoor, een uurtje of anderhalf was ik bezig. 

Mijn schoonmoeder is ziek en momenteel krijgt ze chemokuren. Gelukkig was haar tumor operabel en de kuren krijgt ze preventief. Maar feit is dat ze niet fit genoeg is om zelf de tuin bij te houden.

Ik had me dat eens aangekeken en besloot er maar eens een paar uurtjes in te steken. Snoeien, onkruid wieden, harken, vegen en het gras kortwieken. Om half elf begon ik en om twaalf uur was het al een stuk opgeknapt. Heerlijk, zo even je uit te leven in een anderman's tuin. 

Lekker een stoel in het zonnetje gezet, dus als ze wil kan ze daar zó op plaats nemen. Jammer genoeg heb ik geen foto's voor jullie, dit ook uit privacy overweging. Maar neem maar van mij aan dat het zéker de moeite waard was!

Dag 79: De post weer eens doorgelopen...

Hè hè daar was ik weer. Als er bij mij ook geen logica in het opruimproject zit dan stagneert de hele boel meteen. De tuin was klaar, zoals jullie zagen, en toen was ik het spoor even bijster. Ging mijn dagelijkse gangetje en dat vulde de tijd al genoeg. Dè bekende valkuil...

Dus vandaag raapte ik mezelf eens bijeen en ging weer aan de slag. Met iets waar ik op één of andere manier altijd tegenop zie. De administratie. Een poosje compleet losgelaten en dat kon je zien ook. Jan kocht laatst deze postbakjes. Wel handig hoor, 6 stuks in totaal. 1 voor dringende zaken, 1 voor lopende (om maar zo te noemen), 1 voor Fleur, want er komt nog genoeg post binnen voor haar hier, 1 voor Mirte en 1 voor Junior.

En na een maandje of wat ziet dat geheel er zo uit:

Dus een poosje aan de slag en dan krijg je zulke stapels:

Dit kon gewoon weg. Niet belangrijk, waarom het er nog in zat, geen idee..

En dit ging in de ordners die we laatst al kochten en al gedeeltelijk in gebruik hadden genomen. Gewoon een kwestie van selecteren, gaatjes erin en opruimen maar! Als je dan nu kijkt op het schapje in de tussenkamer zie je dit:

Best netjes, toch? En wat helemaal zo fijn is, ik heb weer een beetje overzicht in de papieren die er nog in liggen. Zou ik toch eens vaker moeten doen ; )