maandag 31 december 2012

Dag 28: Slapen.

Ik ben zelf echt een vroege vogel. En heb dan ook nooit zo goed gesnapt waarom er mensen zijn die heel lang in hun bed kunnen liggen. Zonde van je dag, denk ik dan.

Ik liet Junior al een keertje lang liggen deze week, maar gisteren dacht ik: "Wat zou er nu gebeuren als..." en besloot hem helemaal niet te roepen. Hij vertelde me dat de meeste vrienden van hem tot een uurtje of 3 uitsliepen en vond dat hij daar ook wel recht op had... Om dan tot zo 1 uur 's nachts door te computeren... Oei!

2 Uur 's middags was het. Meneer kwam helemaal vrolijk beneden. En ach, ik gunde het hem ook eigenlijk best.

Is toch ook een manier van geven: loslaten. Vertrouwen geven. Ik denk dat er veel mensen door zouden opbloeien! Alleen...in het geval van Junior... dat van 's nachts tot 1 uur vind ik toch eigenlijk wel een beetje te gek. Dan liggen we zelf al lang en breed in bed en ik ben nu eenmaal een heel lichte slaper. Dus dat kost me mijn eigen nachtrust. Er zijn grenzen!

zondag 30 december 2012

Dag 27: Kom maar hier...

Gisteren gingen Fleur en ik even naar de Wibra en de Action toe. Ik moest spelden halen en een strokrans. (Kan ik misschien nog verder komen in het boek van William...) Fleur ging gewoon voor de gezelligheid mee. Dat heb je als je vakantie hebt en niets moet. Heerlijk zo!

Bij de Action liepen we natuurlijk ook nog even de winkel door. Je weet maar nooit wat je zou laten staan ;) En toen bedacht Fleur zich dat ze nog even wou kijken naar een haarmasker. Na even zoeken vonden we iets wat waarschijnlijk wel geschikt was voor haar haardos.

Haar haar is blond. Hoewel ze het nog nooit heeft gekleurd heeft het toch een beetje de structuur van geverfd haar. Maar door voldoende creme te gebruiken en zo nu en dan een intensievere versie, blijft het toch mooi.

Zou leuk zijn als dit werkt, dan heeft ze voor nog niet eens 2 euro een fijn masker.

Bij de kassa pakte ik snel haar de tube uit de hand. En betaalde het voor haar. Nee, ik ben geen moeder die alles klakkeloos voor haar kinderen betaalt. Dat gaat momenteel ook echt niet, dan groeit het boven onze pet.

Maar daardoor is de verrassing groter als ik dat dan wel eens doe. Ook al is het maar een paar euro, voor een student telt het toch!

zaterdag 29 december 2012

Dag 26: Ach...

Ik heb eigenlijk vorige vakantie een afspraak gemaakt met Junior. Om tien uur je bed uit, ik ben niet zo van een huishouden met pubers die de hele dag door maar slapen. Maar soms zijn er dagen dat ik denk: "Ach..."

Laat die jongen toch even. Zie 'm daar nu nog lekker slapen. Hij heeft tenslotte vakantie en als ie dat niet heeft is het elke ochtend half zeven, best vroeg dus.

Dus liet ik 'm gisteren slapen. En dat resulteerde ertoe dat ik om een uurtje of 12 zijn gordijnen open trok en vrolijk riep: "Goeiemiddag!!!"

Mirte moest gisterenochtend om 10 uur werken, dus met haar had ik ontbeten. En met Jan kon ik dus lunchen. Tijdens de lunch spraken we af dat hij die middag mee ging boodschappen doen. Zó gezellig vind ik dat!

Gisterenavond was ik nog even mamma-taxi. Fleur moest om een uurtje of half tien opgehaald worden bij het station. In de stad. Mijn groene auttootje tufde daarheen en ik genoot van de verhalen die dit klusje met zich mee bracht. Zo is geven absoluut geen straf!!!

vrijdag 28 december 2012

Dag 25: Puinruimen.

Er was een tijd dat ik dacht: "Ik doe het niet meer!" Laat Mirte haar eigen kamer maar netjes houden.

Maar ja, ze is ook best druk. Aan de studie voor een tentamen net na de vakantie en tussendoor moet ze nog werken in de supermarkt. En dan heeft ze óók nog een kamer in te richten voor eind januari. Probeer zo maar eens alles tegelijk te doen.

Gisterenmorgen ging ze met Jan in Pino op meubeljacht. Ze vertrokken een uur of 11 en aan het eind van de dag kwamen ze bepakt en bezakt weer terug. Gelukkig heel goed geslaagd! Nu moest er alleen nog eventjes een plekje gezocht worden voor al die spullen...

En dat zag ik 's morgens al aankomen. Eén grote bende op haar kamer en daar overheen de nieuwe spulletjes. Zo houd je overzicht... of niet.

Dus ging ik aan de slag. Koffer even opnieuw inpakken (Ja alles blijft gewoon "in" dat ding zitten als ze thuis is...) en even plek maken voor de nieuwe aanwinsten. Goed gevoel gaf dat.

En zij was er toch ook wel blij mee. Zo blijft het leuk! En is, terwijl zij vandaag weer achter de kassa zit, haar kamer toch het aanzien waard!!

donderdag 27 december 2012

Dag 24: Ik val in herhaling...

Vandaag gaf ik iets wat ik al vaker deed, de afgelopen tijd. Een wandeling aan Tukker. En ik werd meteen beloond, want Junior ging maarzo mee!

Ik vroeg 'm heel voorzichtig of ie misschien wel oren naar een wandeling had. Aan Junior dan hè, Tuk is er altijd wel voor in. Hij kwam met de tegenvraag: "Hoe laat dan?" Nou, en toen hoefde ik alleen de bal nog maar in te koppen: "Hoe laat zou je willen?"

Beetje drinken mee en wat zoutjes (is Junior dol op en als ie dan toch mee gaat maak ik het leuk...) en daar gingen we. Onderweg werd er volop verteld door Junior. Over hoe lastig soms dingen voor hem zijn en over jongens uit z'n klas... Hij raakte niet uitgepraat.

En ik? Ik genoot. Een blije hond, met 2 stokken in z'n bek aan de ene kant en een gezellige puber aan de andere. Wat wil een mens nog meer???

woensdag 26 december 2012

Dag 23: Eh...

O jee, denk ik toch maarzo niet aan het geven gisteren... en dan is het nog wel eerste kerstdag!

Nou ja, ik ging wél op tijd mijn bed uit en maakte een ontbijtbuffet klaar. Toen ik bijna klaar was kwam Jan uit z'n bed, met de vraag of hij misschien nog iets kon doen. Nee, het was klaar.

We hadden het gezellig. Cadeautjes uitpakken en lekker eten, zoals je vaker met kerst doet. Daarna ging Jan naar z'n werk en bleef ik met de kids thuis.

We deden allemaal lekker ons eigen ding en dat was prima. 's Avonds gingen we steengrillen. Na de afwas settelde ik me met een boek op de bank. Eigenlijk wilde ik vanaf half negen een programma zien, maar de meisjes waren grace anatomy aan het kijken op de laptop. Een gemiste aflevering, vandaar. Best lastig te verstaan met extra geluid. Dus ging de t.v. pas om zo ongeveer tien voor negen aan... is dat ook geven?

Ik heb steeds meer dagen waarop ik twijfel. Of ik het hele project wel groots genoeg aanpak. Maat dat groots is helemaal niet zo mijn ding, ben ik bang. Ik ben meer van de kleine gebaren, 'k ben er eigenlijk ook van overtuigd dat daar veel meer waarde in zit. Dus ik blijf gewoon maar bij mezelf, en doe dit project op mijn manier, denk ik...

dinsdag 25 december 2012

Dag 22: Zal ík dan maar even...

Elke avond na het eten laat Junior Tukker uit. Meestal zonder gemopper, hoogstens een zucht. Eerder hielp ie ook nog wel eens met afwassen. We hadden een schema, met tafel dekken, afruimen of vrij. De kids waren met z'n drietjes, duzz...


plaatje van www.


Maar nu zijn zus en zus uithuizig. En elke dag helpen, dat vind ik niet helemaal eerlijk. Dus hebben we 'm voor de keus gesteld. De vaat of... de hond uitlaten. Hij koos voor het laatste.

Het gezelligst vindt ie het als ik mee ga. Dan wordt er volop bij gekletst, ik moet eerlijk bekennen dat ik dan dingen hoor waar ik soms van op kijk. Jan is normaal thuis niet zo'n prater, en je moet maar net de goede vragen stellen. Tja... PDD-NOS...

Gisteren was ik wat laat met het eten. Er stond nog een kerststol in de oven, en er stond een hartige taart op de wachtlijst. De soep was al klaar, maar ik heb maar 1 oven. En hij is niet groot genoeg voor zoveel tegelijk...

De hond begint zo tegen vijven echt wel trek te krijgen. Twee keer per dag krijgt ie een afgepaste hoeveelheid brokken. Klinkt misschien een beetje zielig, maar het is zieliger als ie te dik is. Vooral met zulke krakkemikkige heupen als Tuk heeft...

Dus ik gaf 'm vast, en na en half uurtje stond meneer klaar om uitgelaten te worden. En ik dacht: "Ach... da's een leuk geef-moment!" Junior was er blij verrast door. Hij kon na het eten meteen weer achter z'n toetsenbord schuiven, en dat gebeurt eigenlijk zelden!!

maandag 24 december 2012

Dag 21: Mislukte actie..

Gisteren kwamen mijn ouders 's avonds gezellig even bijkletsen. Ik dacht aan het einde van de middag dat het misschien een goed idee was om bij de koffie lekker kruidkoek te serveren.

Ik had vorige week van A. een recept gekregen. Het was een recept van een bakkertje in Voorst, een dorpje verderop. De broden van deze bakker zijn altijd héérlijk, en dus besloot ik dat de koek dan vast ook subliem zou zijn!

Aan de slag dus. Ingrediënten bij elkaar en in de over ermee! Nou...

Als je met die koek een muurtje wilt metselen is het een prima oplossing, maar voor bij de koffie was ie totaal niet geschikt! Dus serveerde ik een lekker koekje bij de koffie en heb ik over de koek maar niet gerept...

Volgende keer beter, zullen we maar zeggen ;))

zondag 23 december 2012

Dag 20: Extra voor de oliebollen.

Weer een kleine actie vandaag: Vanochtend kwamen, net als andere jaren, de kinderen van de plaatselijke voetbalclub aan de deur. En n.a.v. de geef-actie gaf ik gewoon wat geld extra voor een zakje.




Leuk te zien hoe de jongens reageerden. Ze waren dolenthousiast over de kleine bijdrage. Zo blijkt maar weer: het kleine wordt geëerd!!

zaterdag 22 december 2012

Dag 19: Bakken!

Ik vond toch dat ik nog even iets voor ze moest doen. Voor A. en A. De 2 mensen die het maarzo goed vonden dat Jan Pino opknapte bij hen in de garage. A. hielp zelfs vaak mee. En zijn vrouw stond altijd met kopjes thee klaar voor Jan. Om 10 uur 's ochtends en om 4 uur 's middags.

Jan heeft zelfs de sleutel. Kind aan huis was ie er op een gegeven moment. Maar gelukkig gingen ze wel ook hun eigen gang in die tijd. A. ging op dinsdag altijd vissen. En zijn vrouw heeft een rijk sociaal leven, en daardoor was ze ook regelmatig op stap. Die keren kwam Jan gewoon gezellig thuis met de koffie. Ook goed.

Natuurlijk deden wij al wat voor ze als bedankje. Ik kocht een mooie mand in de herfst met leuke spulletjes erin. En Jan kwam nadat Pino zo'n beetje klaar was ook nog wel eens aan. Maar niet zo vaak meer, zo gaan die dingen.

Gisteren stond ik al vroeg in de keuken de broodbakker te vullen. Met de ingrediënten voor een kerststol. Om 6 uur om precies te zijn. Ik moest er toch vroeg uit voor Junior, en zo kon het brood om 10 uur klaar zijn. Met de koffie.


Ja, oplettende lezer, dat klopt. Dit is die van vorige week... maar zo zag deze er ook uit :)

Ze vonden het zó leuk. Het doet je goed te zien hoe iets dat je geeft in zulke goede aarde valt. Na een gezellig uurtje koffiedrinken ging een ieder weer over tot de orde van de dag. Maar met een voldaan gevoel, ik kan niet anders zeggen!!

vrijdag 21 december 2012

Dag 18: Vanzelfsprekend...

Zoals ieder jaar gaven we gisteren weer aan serious request. Elk jaar vragen we een plaatje aan en doen we een donatie. Ik moet wel zeggen dat de donatie dit jaar iets kariger was dan andere jaren.

Hier moet ook gekeken worden naar de uitgaven, 't is niet anders! Maar ik denk altijd maarzo... als iedere Nederlander iets geeft wordt het toch een doorslaand succes!!

(Oei, ik schrijf maar een heel klein stukje... maar wat hier staat is niet minder gemeend hoor!!)

donderdag 20 december 2012

Dag 17: Cadeautje aan mezelf!

Oh ik weet eigenlijk helemaal niet meer zo goed of dit wel volgens de regels van het boek gaat... maar ik gaf gisteren iets aan mezelf...

Nou ja, gisteren... eigenlijk bestelde ik het al een paar dagen geleden, maar 't was gisteren net binnen gekomen. "Een groots en meeslepend leven", een ode aan de dagelijkse sleur. Op mijn lijf geschreven zeg! Wat een leuk boek!




Ik nam echt even de tijd om mijn nieuwe aanwinst door te kijken, en ontdekte mooie dingen! Ook herkenning, het blijkt dat de schrijfster ook in een VW campertje rijdt en dat ding ook te pas en te onpas gebruikt. Grappig toch?


't Is als een soort journal geschreven, dus ook écht iets voor de liefhebbers daarvan!

Wij gingen laatst gewoon met Pino naar het bos. Lieten Tukker lekker rennen, en toen we terug waren bij de bus dronken we daarin een kop warme chocomel. Tuk lag op dat moment heerlijk uit te rusten in de bench en wij genoten! Hoezo, zo'n camper is seizoensgebonden?? Ben je gek...

Maar wat ik eigenlijk ook even duidelijk wilde maken met dit stukje (eigenlijk ook nog n.a.v. een vraag in een mailtje)... Ja, ik neem best wel tijd voor mezelf. Ik vind het heerlijk zo'n uurtje... even slapen of met een leuk boek op de bank. Als ik enigszins de mogelijkheid krijg doe ik dat elke dag. Ik denk maarzo: Een sprintje kun je niet trekken zonder dat je een aanloopje maakt!!

woensdag 19 december 2012

Dag 16: echt genieten!

Tsja, dat geven van deze dag beschreef ik gisteren al op mijn andere blog.... een kerstdiner voor Jan, omdat die met de kerst niet thuis is met het avondeten. En dat was heerlijk!

Het is zó leuk, de ander verrassen! Lekker kokkerellen in de keuken, het hele huis rook naar de stoofpeertjes. Even schillen die dingen, door vieren en dan doe ik er een derde fles rode wijn en limonadesiroop door, naar smaak. Eventueel nog wat water, deed ik wel. Met de siroop heb je de suiker al, hoeft er alleen nog maar iets kaneel door. De peertjes had ik trouwens op het petroleumstelletje gezet, dat ding is niet meer weg te denken met eten koken! Prutteldepruttel en hoe lekker zijn peertjes die het grootste deel van de dag op een superlaag pitje stonden... Oh ja, het laatste uurtje de deksel eraf, dan kookt het sap wat in...

Ook de varkenshaas in bladerdeeg ging goed. Even een minuutje of 4 aanbraden in de pan, ontbijtspek erom heen en dan de bladerdeeg. Ik gebruik tegenwoordig vaak het bladerdeeg van Tante Fanny. Kant en klaar op de rol. De rol was net iets te groot. Van het deeg wat over was maakte ik sterretjes met koekvormpjes. Die plakte ik op de rol. Toen er nog steeds deeg over was strooide ik daar wat zout op en legde ze op het bakblik naast de rol. Lekkere zoutjes, ook niet gek. De rol moest zo'n 25 minuten op 200 in de oven. De losse sterretjes haalde ik wat eerder eruit.

Champignonsaus erbij en krieltjes. Doormidden gesneden en even door de aardappelkruiden. Dat doe ik vaak 's ochtends al. Ik bereid graag op tijd voor. Dat scheelt 's avonds stress en dan kunnen ook de kruiden lekker in de aardappels trekken.

Witlofsalade met komkommer, kaas, bosui en een blikje mandarijntjes. Kant en klare dressing erdoor en klaar.

Jan vond het echt leuk. En gelukkig ook lekker. Ik genoot natuurlijk ook en Junior niet minder. Zo zaten we gisterenavond achter het vroegste kerstdiner dat wij ooit gehad hebben, en... het beviel eigenlijk best!!

Ik dacht net: "Ach, ik beschrijf het diner even voor jullie". Misschien voor de kerst nog nuttig, je weet het niet. Feit is dat dit alles niet al te moeilijk is en goed van tevoren voor te bereiden.Weet je wat... zie het maar als een héél klein geschenkje, nu ik toch aan het geven ben...

dinsdag 18 december 2012

Dag 15: Brood smeren.

Dag 15. Mooi rond getal. Maar ik merk dat de spirit van het geven er nog niet zo in zit dan ik hoopte voordien. Het kost me nog weinig moeite en dan krijg ik er altijd een beetje een lauw gevoel bij.

Gisteren gaf ik niet zoveel. En dat realiseerde ik me 's avonds toen ik op de bank zat. Jan sliep, hij had  nachtdienst.

Nu komt Jan altijd een beetje moeilijk z'n bed uit. En dan moet ie vaak nog haasten om brood te smeren en ook nog tijd te maken voor een kopje thee met ons.

Ja, hij smeert zelf z'n brood. Iedereen hier thuis trouwens, er zijn grenzen in mijn bemoedergedrag. En die liggen o.a. op dit vlak. Maar vanavond even niet.

Brood eruit, lekkers erop en in de koelkast. Briefje op de vriezer dat z'n brood al in de koelkast ligt, anders moet ie alsnog weer terug naar de gang om z'n brood terug te stoppen.

Hij was er zichtbaar blij mee. Hè, gered! Met weer iets simpels, dát wel. Maar het is voor hem ook heel speciaal dit gebaar, dus ach... vandaag doe ik het uitgebreider...

maandag 17 december 2012

Dag 14: Waar is de grens??

Het geven is voor mij soms een beetje uit m'n comfort-zone stappen. Even de boel de boel laten vind ik erg lastig.

Maar ik merk dat als ik dat niet zou doen er nooit echt tijd is voor spontane acties. Dus ik nam een aanloopje en sprong over de grens van m'n zone...

Ik vroeg Fleur gisteren of ze zin had om met brooddeeg te fröbelen. En dát had ze! Fleur is over het algemeen wel in voor zo'n gezellig middagje met z'n tweetjes aan de keukentafel, dus eigenlijk wist ik bij voorbaat het antwoord al ;))

Toen we eenmaal bezig waren kwam de buuf nog even binnen. Een pakje ophalen. Buuf was heel geïnteresseerd in wat we aan het doen waren. Ze genoot zichtbaar bij de aanblik alleen al.

Gek is dat toch... toen buuf zo mee stond te genieten werd me eventjes een spiegeltje voorgehouden. Van hoe dierbaar deze momenten eigenlijk zijn. Buuf heeft zelf geen kinderen en ik weet zeker dat ze dolgraag met mij zou willen ruilen. Zo word je even met je neus op de feiten gedrukt...

Eigenlijk is de grens tussen een ander iets geven en er zelf ook van genieten bijna niet zichtbaar. Het hoort onlosmakelijk bij elkaar. Dat is iets wat mij steeds duidelijker wordt. Je moet soms even ergens overheen stappen, maar het is het dubbel en dwars waard!!

zondag 16 december 2012

Dag 13: Bewust geven?

Dan is dag 13 aan de beurt. Gisteren. Mirte was een halve dag thuis, omdat ze werken moest in de supermarkt hier in het dorp. Om half negen moest ze beginnen.

Om een uur of zeven ging ik mijn bed uit. Ontbijtje klaarmaken. Dat doe ik eigenlijk altijd als één van de kinderen vroeg ergens heen moet, eerder opstaan. Ik kan me zo voorstellen dat dat voor hen erg prettig is. Om kwart voor acht zaten we samen te ontbijten.

Toen het koffietijd was ging de laptop even open. Ik las bij een medeblogster over het boek:"Een groots en meeslepend leven." Hier zie je het. Even twijfelen en toen bestelde ik 'm. Tweedehands. Ben errug benieuwd! Als het me heel erg aanspreekt ga ik er zéker over bloggen!

Mirte ging 's middags weer richting Utrecht. Ze moet leren voor een tentamen en dat gaat haar beter af als ze alleen is, vandaar. Ze at nog wel even thuis. Ik haalde boodschappen en rekende die bij mijn eigen dochter af. "Oh, lekkere lunch zie ik?" Zei ze verheugd bij het zien van een stokbrood met zonnebloempitten en een bakje zalmsalade. En ik plaagde haar een beetje met: "Tsja, als ik er geen feestje van maak als je er bent kom je misschien nog wel minder vaak thuis..." wat ze beantwoordde met een grote smile.

We aten gezellig en ik bracht haar naar het station. "Tot vrijdag!" kreeg ik nog en wég was ze weer. Ik ben heel blij dat het zo goed gaat met haar, zie ik heel graag!

's Middags sliep ik nog eventjes een uurtje nadat ik wat huishoudelijke klusjes had gedaan. Daarna het eten klaargemaakt en we aten met z'n drietjes. Junior, Fleur en ik. Fleur moest 's avonds nog naar een feestje van een jarige vriendin en Junior had afgesproken met vrienden op de computer.

Ik bedacht me 's avonds op de bank dat ik nog niet gegeven had deze dag. Of toch? realiseerde ik me. Ik gaf mezelf een boek en de lunch was echt omdat iedereen weer thuis was, maar ik moet eerlijk zeggen dat het niet bewust was gegaan met dit project in het achterhoofd! Vreemd toch, is dit nu dan ook geven in deze zin?!

zaterdag 15 december 2012

Dag 12.

Gisteren dag 12. Ik begon ´s ochtends met een cadeautje voor Tukker. En eigenlijk ook voor mezelf, maar daar kwam ik later pas achter.

Ik liet Tukker achterin mijn groene autootje springen en we reden naar het bos. Losloopgebied, zodat Tuk even lekker uit kon razen. Nou dat deed ie dan ook. Lekker ondeugend dus vooral niet luisterend vloog ie aan alle kanten langs het losloopgebied heen.

Dé manier om Tukker weer bij de les te krijgen is dan achter een dikke boom te gaan staan en jezelf muisstil te houden. Na 3 keer werkte dat. Hij hield me vanaf toen nauwlettend in de gaten. Toen werd het wandelen een ontspannen uitje. Zowel voor de hond als voor mezelf. Fijn..

Na het bos nog even richting de winkel met de A. Hoofdkussens voor de meisjes gehaald. Ze waren echt aan vervanging toe en deze kussens zijn echt fijn. Ik heb er zelf ook ééntje en die bevalt goed. Bij de A. zocht ik ook nog een cadeautje uit.

Soms heb ik met het geven dat eventjes mijn ego opspeelt. Zo van het is meer geven dan nemen naar diegene toe. En dan heb ik daar last van. Tot ik me realiseer dat het niet geven en me druk maken erover me meer energie kost dan toch maar gewoon m´n hart laten spreken. En dat deed ik dus dan ook maar.

Een goede dag al met al. Wat overwonnen en dat is toch wel wat waard. Het project maakt veel los. Meer dan ik eigenlijk soms wil, maar daarom is het nog niet slecht eens na te denken over de dingen...

vrijdag 14 december 2012

Dag 11.

Gisteren was het dag 11. Ik dacht iemand een plezier te kunnen doen met een geefactie, maar die persoon zei eventjes af. Was niet goed te pas en dus hebben we de afspraak even op de lange baan gezet.

Dus gaf ik mezelf maar een ochtendje fröbelen. Heel leuk, hier zie je het resultaat.

Verder klungelde ik een beetje aan. Was doen, koken, je kent dat misschien wel. Hele dag druk en niets gedaan voor je gevoel.

Aan het eind van de dag ging ik kettingen wegbrengen naar mijn nicht. Ik kreeg een ketting van haar in handen die van haar schoonmoeder was geweest. 4 Strengen dik. Veel te pompeus voor haar. Dus ik haalde 'm uit elkaar en maakte er 2 van. Zoals afgesproken.

En toen had ik nog best wat kralen over. Daar maakte ik, samen met nog wat kraaltjes die ik nog had liggen er nog maar één van. Als cadeautje. Ze vond het heel leuk! Zij tevreden en ik ook! Mooi toch?

donderdag 13 december 2012

Dag 10.

10 Dus alweer. Oh wat vliegt de tijd als je schik hebt ;) Gisteren dus. Gisteren ging ik 's ochtends met Jan boodschappen doen. Meestal gaan we niet met z'n tweetjes, maar ik had wel even zat van het altijd maar moeten bepalen wat er in die kar verdwijnt. Dus kon Jan ook mooi eens wat uitzoeken.

Als een volwaardig team stortten we ons op de eerst (goedkope versie) winkel. We waren zó rond. Buiten laadden we de auto in en ik bracht het karretje terug. En daar deed zich de eerste geefkans voor.

Er kwam een vrouw aangelopen. Ik ken haar, ze was één van de "populaire" typetjes van de klas op de middelbare school. Altijd een beetje uit de hoogte. Nee, ik heb er geen leuke herinneringen aan. Ze liep Jan, die ze heel goed kent, straal voorbij zonder te groeten, en ging een uitgebreide inspectie in het kleingeldvakje van haar portemonnee houden.

"Oh Trudy!" riep ze. "Kun jij misschien wisselen, ik heb geen vijftig centstukje". Ik rommelde wat in mijn knip en ja! Dus ik gaf het aan haar. Maar ze kon niet wisselen, dus wilde het me terug geven en naar binnen lopen om het bij de kassa te proberen. "Ach nee, laat toch zitten!" zei ik. "Dan kom ik het zo weer bij je door de brievenbus gooien". zei ze. "Ja, en nóg gekker", lachte ik dat weg. En stapte bij Jan in de auto.

Eenmaal thuis, na maar een uurtje, goed hè, pakten we de boodschappen uit. Jan sleept altijd de kratten naar binnen, ik begin vaak al binnen uit te pakken. En dan komt Jan binnen met het geldstukje. Langs gebracht.

Stiekem moet ik erom lachen. Hoe moeilijk kan het nou zijn om iets wat gegeven is te ontvangen? Sterker nog, ik realiseer me door dit dat het zelfs een geschenk terug is als je gewoon dankbaar kunt zijn met wat je krijgt. Of, nou ja, in dit geval met het gebaar dan...

's Avonds kwam er nog een krantenjongen langs met de beste wensen. Toch leuk, de meesten komen hier niet aan de deur. Geen bel, en je moet ook helemaal naar achter het huis. Ik vond het stoer, temeer omdat het best nog een klein ventje was. Hij had geluk. Ik het kader van -hoevoeltdatnoudatgeven- gaf ik maarzo meer dan normaal. En hij nam het in alle dankbaarheid aan. Hè, dat voelde ook voor mij héél goed!

woensdag 12 december 2012

Dag 9.

Met het geefproject komen er soms dingen om de hoek kijken die je helemaal er niet bij bedacht zou hebben. Zoals veel mindfuller bezig zijn. Ik richt me meer op anderen en daardoor doe ik dingen die anders misschien met nét iets minder concentratie gedaan werden nu preciezer.

Vond ik eerst dat  "goed goed was" , nu kan het net iets beter. Vorige week kwam mijn nicht met een ketting aan die ze van haar schoonmoeder geërfd had. De ketting was niet helemaal haar smaak en ze vroeg mij of ik er wat anders van kon maken. Gisteren begon ik ermee, en ik heb ´m toen al 3 keer uitgehaald. Inmiddels is ie af en ik ben tevreden...

Ik vind het prettig, dat geconcentreerd bezig zijn. Het maakt rustig van binnen en dat kan ik goed gebruiken. Het voelt "heel" als je iets gedaan hebt waar je 100 i.p.v. 95 procent achter staat.

Ik gaf gisteren niet letterlijk een geschenk weg. Maar net even anders. Ik maakte een grote pan erwtensoep. Lekker. Alleen, ik was 's avonds niet thuis om te roeren tijdens het afkoelen. Dat móet echt goed gebeuren. Doe je dat niet, dan bederft de soep. Dit is me in het verleden al 2 keer gebeurt. 1 Keer toen ik het niet wist dat dat zo belangrijk was, en 1 keer zou Jan roeren. En die vergeet soms wel eens iets.... 4 Liter soep kon door het toilet :(

De enige die gisterenavond thuis was was Junior. Ik twijfelde nog of ik wel zou beginnen aan de soep en toen dacht ik: "Nee, ik moet hem gewoon vertrouwen. Ik GEEF hem mijn vertrouwen". Zo gezegd, zo gedaan.

Ik overlegde met hem en hij zette 2 keer de wekker op z'n telefoon. En het ging prima! Hij roerde keurig 2 keer en vandaag hadden we 4 liter heerlijke soep. We aten er lekker van en de rest ging in bakken in de vriezer.



Ik vind het best lastig, vertrouwen geven. Ben toch wel iemand die de touwtjes graag altijd in handen had, maar ik heb in mijn leventje wel geleerd dat je nu eenmaal niet alles onder controle kan hebben. Dingen gebeuren nu eenmaal...

Voor mij was dit dus ook een grote stap. Klinkt misschien gek, maar toch was het zo. Maar ik moet wel zeggen, het smaakt naar meer! En dan heb ik het dus niet over de soep. Vertouw! Da's een geschenk voor je medemens!!

dinsdag 11 december 2012

Dag 8.

Ben ik vandaag wel een beetje laat met mijn verslag van gisteren. 'k Was een beetje druk, vandaar. Maar goed, ik zal even kijken wat er nog is blijven hangen...

's Ochtends zou ik met buuf en Belle, hun hond, gaan wandelen. Maar helaas was buuf niet fit, dus dat ging niet door. Ik maakte me gelijk al een beetje zorgen wie ik nu een plezier moest doen, maar ach, het dient zich allemaal vanzelf aan, kwam ik achter...

Ik moest nog even een boodschapje doen bij de plaatselijke supermarkt. En ik zag ze al voor ik naar binnen ging. Een jonge vrouw met een maxi-cosi in het winkelwagentje en een jongetje van -volgens mij- nog geen 2 jaar die het wagentje vast moest houden. En dan pakte zij de boodschappen in haar auto.


met ééntje is het nét wat makkelijker...

Toen ik uit de winkel kwam deed de mevrouw een poging haar karretje terug te brengen. Maxi-cosi eruit, dus die had ze aan één arm, en aan de andere hand wilde ze eigenlijk haar zoontje pakken... maar dan moest ook nog het wagentje terug. Tsja... ik kreeg een deja-vu. Fleur en Mirte schelen ook nog geen 2 jaar en dat wás me toch een potje onhandig in zulke gevallen!

Dus ik hielp snel. Op mijn "zal ik dat even voor u doen?" reageerde ze heel verrast. "Oh fijn!" zei ze. Ik drukte haar het muntje van het wagentje in de hand en zei gemeend: "Graag gedaan hoor!" Hè, heerlijk...

's Avonds reed ik een wagen tegemoet met maar 1 werkende koplamp. Toevallig moest ze dezelfde kant op als ik, en zij stopte voor de kinderopvang. Ik ging er even naast staan en wees haar op de kapotte koplamp. "Oh, ik dacht al, waarom seinen die andere auto's zo" was haar reactie. Ik moest in mezelf wel een beetje lachen om haar naïviteit. Maar meteen realiseerde ik me dat ik weer genoeg stof had voor een geefverslagje van deze dag. Leuk toch??

maandag 10 december 2012

Dag 7.

Gisteren vond ik het allemaal wel een beetje lastig. Ik kom mezelf een beetje tegen. Natuurlijk weet ik ook wel dat de was doen voor Mirte ook geven is en dat Fleur haar programma laten kijken daar ook naar riekt, maar dan wordt het voor mij allemaal knap verwarrend. Want welke moeder geeft nou niet??

Ik roep ze 's ochtends voor het opstaan, maak ontbijt klaar, zorg dat ze op tijd de deur uit zijn, maak hun kamers schoon, doe hun boodschappen, was hun kleding en denk met ze mee bij verschillende (levens) vraagstukken. Is dat dan het geven waar het in het boek ook om ging??

Volgens mij toch niet. Ik denk toch dat dat stapje extra, waar je anders langsheen leeft, meer de bedoeling is van het geheel. Maar eigenlijk ben ik daar nu ook niet meer zo zeker van. 

Gisteren deed ik eigenlijk niet zoveel extra's. Het enige was Tukker even lekker masseren op de pijnlijke plekken bij z'n gewrichten. En dat ook maar heel even. Niet dat ie er niet minder van genoot hoor... hij vond het héérlijk!






Ik kom erachter dat geven ook juist wat meer aandacht aan de dagelijkse dingen is voor mij. Dus nét even dat stapje erboven op. Gisteren besteedde ik nét iets meer aandacht aan de koolsalade die ik serveerde bij het eten, en dat voelde goed. Ik moet zeggen dat het over het algemeen veel beter voelt ergens wat intensiever mee bezig te zijn. Mooi!

En zo word ik wakker geschud. En dat allemaal naar aanleiding van zo'n boek. Wat kan het leven toch verrassend zijn! 

zondag 9 december 2012

Dag 6.

Gisterenochtend begon ik eerst maar eens met de was. Mirte nam een lading mee, ze moest nog zelf wasmiddel kopen, was de verklaring. 3 Machines draaide ik. Nee, natuurlijk was dat niet alleen Mirte´s was, daar zat ook van ons bij.

´s Middags realiseerde ik me dat er nog niet veel van geven was gekomen. Ik keek eens om me heen en zag een behoorlijk verveelde hond op z´n kleed liggen. Die dól op sneeuw is maar daar alleen nog maar met de riem om door gelopen had. Maar ik vond het eigenlijk best koud buiten... en ´k had ook niet zo´n zin om eruit te gaan...

In het kader van de "geefweek" (nou ja meer maand) gaf ik dan toch maar toe. Ik vroeg Fleur nog of ze heel misschien ook nog zin had mee te gaan en die zei tot mijn verrassing "ja" op die vraag!

En zo kwam het dat we gisterenmiddag door de sneeuw banjerden. Heerlijk zonnetje op het gezicht, en ik vroeg me af wie ik nu meer een plezier deed: Tukker, Fleur of mezelf... Fleur schreef er trouwens nog een blogje over, als je hier klikt kom je op haar blog terecht.

Voor we het bos in gingen reed ik eerst nog even langs de A.H. Ik haalde daar een aantal Allerhande's op, ik neem er altijd meer mee voor anderen in ons dorp. Bij de winkel stond een mevrouw de daklozenkrant te verkopen. Ik rammelde wat in mijn jaszak en had 2 euro's in m'n hand. Die gaf ik aan haar, ik kreeg een vriendelijk "fijn weekend!" terug en dat wenste ik haar ook toe.

Ik begin me steeds meer af te vragen wie ik nu meer een plezier doe met deze actie:  mezelf of de ontvanger. De lijn wordt steeds onscherper. Ik had niet gedacht mezelf zo tegen te komen, maar ik vind het zeker een mooi bijkomstig effect. Ik heb het vast al vaker gezegd, maar ik meen het ook echt: ik kan het iedereen aanraden!!

zaterdag 8 december 2012

Dag 5.

En toen kwam dag 5. Ik vind het best lastig dit project vol te houden. Merk al snel dat je soms opgeslokt word door de dingen van alledag.

Gisterenochtend was het hoog tijd voor een algehele poetsbeurt van het huis:


Ook best handig, zo'n huis...

De meisjes zijn dit weekend ook weer thuis, en dan vind ik het prettig als die klus geklaard is. Er komt vanzelf weer ander werk mee, in de vorm van volle tassen was, dus...

Gisterenmiddag sliep ik toch nog weer even een uurtje, om daarna helemaal opgeknapt naar een afspraak te vertrekken. Om 3 uur was ik weer thuis, toen kwam Junior thuis. Kopje thee mee gedronken en toen verdween hij weer achter de computer.

Nog even het eten voorbereid, dat vind ik altijd wel fijn. Vooral gisteren was het handig, ik had geen idee hoe laat de meisjes thuis zouden zijn, i.v.m. het weer. De sneeuw maakte de reistijd nogal onzeker, vandaar.

Op het eind van de middag had ik nog een uurtje over. We aten wat laat, Mirte kwam om een uur of half zeven aan, en dan wacht je even met het eten. Wel zo gezellig, zo met vier mensen om tafel. Op Fleur wachten was iets te lang, die kwam half acht pas...

Ik vind zo´n verloren uurtje altijd wat lastig te vullen. Maar deze week is dat wat makkelijker. Ik doe iets voor een ander! Gisteren bakte ik een bananencake. Het recept vond ik een tijdje geleden op dit blog. Sindsdien maakte ik ´m vaker, hij is heerlijk! En gisteren zag ik het als geschenkje naar de rest van het gezin. Lekker zo´n traktatie bij de koffie voor in het weekend.

Ik merk toch dat ik dit soort dingen doen in die verloren uurtjes heel prettig vind. Anders zou ik al snel een tijdschriftje pakken of de t.v. erbij aan zetten, en dat kost vaak meer energie dan het oplevert. Het "mmmm, wat ruikt het hier heerlijk!" van Jan toen ie z'n bed uit kwam (nachtdienst, vandaar) geeft al best veel voldoening en dus energie. Ik kan het iedereen aanraden, dit project!!

vrijdag 7 december 2012

Dag 4.

Gisteren was het dag 4. Ik had eerder deze week mijn vriendin uitgenodigd te komen eten.

Ik word altijd een beetje nerveus op zo´n moment. Houd het liever simpel, je weet maar nooit wat er kan mislukken als er iemand mee komt eten...

Pannenkoeken. Met champignons, ui en spek. En op tafel nog een lekkere fruitsalade voor de nodige vitamientjes.

Later op de dag ging het me toch een beetje pesten dat ik het zo héél simpel had gehouden. Dat rare gebrek aan zelfvertrouwen van mij ook altijd. Bah.

Dus maakte ik vlak voor vriendin kwam nog een appelcrumble als toetje. Eerst aten we gezellig de pannenkoeken, ze vielen gelukkig goed in de smaak en we ruimden samen af en deden al kletsend de afwas.

De appelcrumble stond al in de oven ondertussen. Toen we al lang en breed in de voorkamer zaten ging het piepje van de oven. Ik haalde het slagroomijs dat ik erbij bedacht had uit de vriezer en het was een succes! Ze vroeg of ik één en ander uit een pak had gemaakt, maar nee.



Plaatje van het www. Die van ons was op voor ik er een foto van kon maken ;)


Die crumble is zó eenvoudig te maken, het zou zonde zijn om daar teveel voor te betalen. Ook voor de kerst is het een aanrader. Je maakt het van tevoren klaar en dan hoeft het nog maar even een half uurtje in de oven. De combinatie van warm/koud doet het ´m écht. En het kost geen drol... (receptje? Mail me even, adres staat in m'n profiel.)

Ook gaf ik nog wat geld aan een goed doel ´s middags. Franca, van het keukenraam, vertelde dat ze zichzelf een boffert vond die best wel iets geld kon missen aan hen die het slechter hebben. Ik voelde me toch aangesproken, dus deed ik ook een kleine bijdrage.

Het voelt goed, dat geven. Ik verbeeld me de laatste dagen dat ik iets meer energie heb. Zou dat van het geven kunnen komen :O

donderdag 6 december 2012

Dag 3.

Geven dus. Soms wil je je 's ochtends al bedenken wat het gaat worden die dag. Maar ik ben er wel achter dat dat zo lang niet altijd werkt. Het dient zichzelf aan! Lees maar:

's Morgens gingen Jan, Tukker en ik naar het bos. Even lekker lopen en bijkletsen. En dan kom je thuis. Eten en daarna moest Jan naar z'n werk. Ik vroeg me even hardop af welke container er aan de weg moest. De grijze, bleek. Oei, die zat al best een beetje vol maar  eigenlijk kon er nog wel wat bij... en de volgende keer legen is dan pas over een maand, weer nét te lang...

Jan merkte nog op dat het op dat moment te laat was om nog even in zijn schuur te kijken of er nog spul was. Hij moest naar z'n werk.

Het is een feit dat Jan's schuur niet al te netjes is. En dan druk ik me héél zachtjes uit. Kennen jullie Malle Pietje nog van de serie Swiebertje? Die man had zo'n winkeltje waar geen plek was om te lopen. Eén grote bende. Nou zo...

Jan is er één van ach, dat komt straks wel. Of morgen. Of niet. Eigenlijk vertik ik het om die zooi op te ruimen. Sterker nog, als ik iets vind in het achterhuis wat in zijn schuur hoort gaat de deur op een kiertje en dan schuif ik het stiekem de schuur in. Só!

Maar ja, het is de bedoeling dat ik geef momenteel. En dan heb ik zomaar het gevoel dat zoiets als dit de energie lekker vrij maakt. Nou, dat klopte! Ik was een goed uur bezig en zo kan Jan alweer bij zo'n werkbank komen en de meeste rommel die weg kon zat in de container. En ik had een voldaan gevoel en energie voor twee! Heerlijk!

Daarna las ik bij een medeblogster dat het één en ander haar niet mee zat. Laat zij nou laatst aangegeven hebben dat ze een item op mijn blog heel mooi vond! Eén en één is twee! Ik pakte een kaartje, schreef wat aan haar en stopte het kleinood erbij in. Kon nog nét voor vijven bij de brievenbus zijn, dus wie weet... krijgt ze het vandaag al! Leuk!

´s Avonds maakte ik Junior hier nog blij mee:




Hij eet erg slecht fruit momenteel, maar zo'n fruitsalade is dan weer een echte verrassing. En mijn dag was ook weer goed. Missie helemaal geslaagd vandaag!

woensdag 5 december 2012

Dag 2.

Ik krijg nu toch wel meer lol in het geven. Ik ben nogal van het hatsieflats, dat doen we even. Maar ik merk dat als ik met mijn hart geef ik toch meer tijd neem om dingen te maken en mensen echt te ontmoeten.

Gisterenochtend gaf ik eerst mezelf even een kappersbezoekje. I.v.m. bezuinigen wacht ik een weekje langer tussendoor, maar eigenlijk is dat te lang. Poeh, daar zat een bos op zeg, ´k ben blij dat mijn boblijn weer superkort is. Lekker.


hihi, zo voelde het afgelopen weekend wel eventjes... 


En toen kwam ik thuis. Nadat ik een bol schuim in mijn haar smeerde en de föhn er nog eens op mijn eigen manier doorhaalde (herkenbaar??) was ik klaar. En nu? Ik kan altijd slecht op gang komen als ik weer thuis ben na er even uit geweest te zijn.

Ik besloot even bij vriendin aan te gaan. Even horen hoe het haar vergaat. Vandaag is het 2 jaar geleden dat haar zoon op tragische wijze om het leven kwam en haar dochter vertrok enkele weken geleden om 10 maanden te gaan werken op een cruiseschip. Even aandacht brengen is wel handig, dacht ik zo.

Oh wat vond ik het weer lastig vragen, maar ik deed het toch. Donderdagavond ben ik alleen met Jan Jr. thuis en haar vriendin's man werkt die avond ook laat. Dus ik had me zomaar bedacht haar uit te nodigen voor het eten. Natuurlijk had ik geen idee of ze al plannen had, maar gelukkig reageerde ze enthousiast. Leuk! Dan praten we meteen even bij over vandaag. Ze is door de vriendenclub van haar zoon uitgenodigd te gaan eten vanavond, en ik ben nu al benieuwd hoe ze dat ervaart.

's Middags sliep ik eerst een poosje, nadat ik de nodige klusjes thuis had gedaan en daarna viel ik weer even in een gat. Ik merk dat ik een beetje in dat vacuüm zit dat wordt genoemd op de achterflap van het boek.

Dat was snel bekeken. Ik greep de laptop erbij en maakte een leeslijst voor bij het boek. 6 Mensen na mij lezen het boek. Als je ook nog belangstelling hebt, geef het maar door op mijn mail, dan neem ik wel contact op met de laatste op de lijst.

Daarna kwam ik op het idee nog een klein geschenkje te maken voor Mirjam, de eerste van de leeslijst. Het komt naar je toe Mirjam, ik ga zo dadelijk het boek naar het postkantoor brengen!

's Avonds moest ik nog naar een kennis. Zoals ik wel vaker doe, nam ik wat kleding mee voor haar kinderen. Een paar broeken voor haar dochters, en een trui (die Jan Jr. nog even snel paste voor die tijd) en ook nog een rugzakje. Jan kreeg dat ding met de meeloopochtend van het R.O.C., maar hij  had al zoiets. I.p.v. de kapstok ermee te vullen hoop ik die kinderen er blij mee gemaakt te hebben.

Het voelde allemaal lekker! 's Middag was ik i.p.v. een beetje te laptoppen of t.v. kijken, wat ik anders vaak doe vlak voor het eten, nu creatief bezig geweest. We aten er iets later door maar ach... ik had toch een energieker gevoel over me, en dat is me heel wat waard.

Ik ben benieuwd wat de dag vandaag gaat brengen. Ik heb er zin in! Trouwens, leuk dat ik zomaar 3 extra volgers had gisteren! Welkom en veel leesplezier!!

dinsdag 4 december 2012

Dag 1 van het geefproject.

4 December is het inmiddels. Er is veel gebeurt in de tussentijd. Kinderen de deur uit en daardoor wat meer ruimte in mijn leven. Maar daarmee rijst ook de vraag:''Wat moet ik met die ruimte?" Ik hoop hier toch wel over niet zo lange tijd antwoord op te vinden.

En toen las ik het boek "29 geschenken" van Cami Walker. Op de achterflap staat de tekst:

"Er kan geen genezing plaatsvinden in een vacuüm. Dat kan alleen door interacties met andere mensen. Door te geven focus je op datgene wat je anderen te bieden hebt, waardoor je meer overvloed in je leven uitnodigt."

En:

"Elke vorm van geven is een positieve handeling die het veranderingsproces op gang brengt. Het zal je energie voor de rest van je leven veranderen."

Mballi Creazzo.

Deze tekst zeg het helemaal! Ik besloot na het lezen van het boek te gaan ervaren hoe één en ander voor mij werkt. En daar begon ik gisteren mee.

Nou ja, eerlijk gezegd was ik al een paar dagen ervoor begonnen. Maar ik hield geen dagboek bij, en da's al één van de voorwaarden tot slagen. Daar komt nog bij dat er zondag geen écht geefmoment was geweest, mijns inziens.

Nou ja, ik bakte wel een lekker broodje voor ons allemaal en zo deed ik nog wel andere reguliere dingetjes, maar die doe ik altijd wel. Dus ik dacht maarzo dat dat niet allemaal in het bewustzijn had plaatsgevonden en dat is waar dit project toch wel om vraagt. Een stapje erbovenop leek me beter.

Dus gisteren begon ik opnieuw. Mijn eerste geefmomentje was een koffie compleet aan Fleur. Fleur drinkt sinds kort koffie met een beetje melk erin. Ik maakte er nét iets meer werk van, door er een lekkere laag opgeschuimde melk op te schenken met een beetje cacaopoeder. En daarna maakte ik een stroopwafel warm in de magnetron, zo'n half minuutje op volle stand (zó lekker, echt het proberen waard!).

"Mmm!" zei Fleur. En we namen echt even uitgebreid de tijd om er lekker van te genieten. Leuk!

's Middags zat ik op de bank. Half vier en eigenlijk had ik de knollen een beetje op. Druk weekend gehad en dan heb je dat maandags zo. Maar ik bedacht me dat ik eigenlijk nog gevulde speculaas zou bakken en weggeven aan oma's en opa. Ik moest me er echt even toe zetten. Bedacht me dat ik meteen kon blijven staan in de keuken om vervolgens het eten te koken en een uurtje vrij tussendoor was ook wel héél aanlokkelijk..

"Nee! Doen gewoon!" schreeuwde mijn innerlijke stemmetje. En ik ging aan de slag. Bakte gevulde speculaasharten:


Recept hebben? Mail even op seealadybird@gmail.com.

en bracht ze in het begin van de avond weg naar opa en oma's. Ze waren nog een beetje warm. Ze werden enthousiast aangenomen en ik moet eerlijk zeggen dat ik blij was toch doorgezet te hebben. Alleen het warme gevoel bij het geven was al de moeite waard! Missie voor dag 1 geslaagd!

vrijdag 28 september 2012

Gezellig!!

Het staat eventjes een beetje stil op dit blog. Sorry, ik had nu eenmaal de ruimte even nodig. Maar vandaag kocht ik iets wat niet duur is en waar ik me fijn mee kan vermaken.

Bij de Zee. man een rondbreinaald van 79 centen en bolletjes wol van 1.99 stuk. Ik ga ze omturnen tot een warme kol voor koudere tijden. 

Ik schoot al een beetje op, al zeg ik het zelf. Lekker breien op de bank en gezellig bijkletsen met de meisjes. Die zijn weer fijn thuis na een week in de stad doorgebracht te hebben.

Fleur in Nijmegen, daar woont ze, en Mirte in Utrecht. Zij woont nog thuis, maar dat kan je beter omschrijven als zij slaapt nog thuis. Om ongeveer kwart over twaalf 's avonds is ze weer in beeld en 's ochtends vroeg vertrekt ze weer. Ze is erg op zoek naar een kamer, 20 uur in de week reizen en nog eens trainen bij de roeivereniging is veel.

Dus vanavond is het genieten. Kopje thee erbij, een zelfgebakken koekje, verhalen en natuurlijk mijn budgetbreiwerkje:




Jullie ook een fijne avond!!

dinsdag 25 september 2012

Budgethachee...

Vanochtend moest ik toch nog eventjes langs de supermarkt. Ben een beetje te zuinig met inkopen geweest en de pindakaas was op! Echt iets dat hier thuis niet kan. Dus toog ik, nadat ik even naar de markt was geweest, de winkel in.

Eenmaal daar bedacht ik me dat het vandaag écht weer voor hutspot is. Misschien een beetje overdreven in jullie ogen maar ik had er nu eenmaal zin in. We eten dit niet vaak, ze zijn er lang niet allemaal dol op. Maar nu we vandaag maar met z'n drietjes zijn is de kans stukken groter dat het wél gewaardeerd wordt.

Hachee erbij, was zo mijn idee. Alleen wat ik zo jammer vind is dat dat spul tijden moet sudderen. Ja, het ruikt natuurlijk wel heel lekker zo in huis, maar het kost nogal, al dat gas. Gelukkig heb ik daar een heel goede oplossing voor: De hooikist!

We kochten het ding op de kerkemarkt hier in het dorp. In het voorjaar. Ik heb er al een aantal keer gebruik van gemaakt, en dat ging uitstekend! Vooral laatst, toen scheen de zon nog volop. Ik zette de kist op een zonnig plekje en dat scheelde zeg! Ik moest er gewoon pannenlappen bij pakken, zo heet was de braadpan!

Nu doe ik het anders. Ik laat de pan uren staan in de kist. Tussendoor warm ik het geheel eventjes weer op op het gas en dan zet ik 'm weer terug. Zo ziet dat eruit:


Tekst op de binnenkant van het deksel, mooi hè?

Eventjes een theedoek ertussen en dan de braadpan erin.

Kussentje erop... Pannetje gezien...

Dekseltje dicht! Mooi sluitwerk hè?

Er zijn tegenwoordig moderne "hooikisten" te koop. Hooimadam worden ze genoemd. Er is ook een site van, als je hier klikt kom je daar vanzelf. Maar wil je helemaal je knip dichthouden, in bed werkt dit systeem ook prima hoor. Het dekbed heeft ongeveer dezelfde werking!!

zaterdag 22 september 2012

Geef!!

Klinkt een beetje gek misschien op een bezuinigingsblog... en tóch denk ik zeker dat het werkt. Geven. Ik heb het zelf van de week nog ondervonden.


plaatje van www.

We kregen een paar fietsen van A. en z'n vrouw. Moesten we in Friesland ophalen, hier lees je erover, maar dat terzijde. We maakten er een gezellig dagje uit van en de kinderen zijn nu helemaal content met hun aanwinst.

Wat A. en z'n vrouw ervoor wilden hebben, vroegen we ze. "Niets natuurlijk" was het antwoord. Ze waren al blij dat iemand er wat aan had. De dingen hadden een flinke poos staan verstoffen in een boerenschuur bij hun dochter, en nu werden ze eindelijk weer nuttig gebruikt!

Dus fröbelde ik een krans voor hen in elkaar. Ik weet dat ze dat waarderen, zoiets zelfgemaakts en dat was ook zo. Vrouw van A. belde me helemaal enthousiast op. "Mooi zeg, die krans. Ik heb nog zat van die Hortensia en Sedum in de tuin staan, als je het gebruiken kan mag je het ophalen hoor!"

Ik vind het leuk. Nu was het als dank voor iets wat wij weer hadden gekregen, maar het is sowieso fijn om mensen blij te maken met simpele dingen. Ga jezelf maar na, een verrassing op z'n tijd is altijd leuk. Natuurlijk geef ik niet met de intentie om wat terug te krijgen. Maar ik realiseer me wel dat de stroom erin blijft. Vooral als je merkt dat iemand anders je cadeau of geste waardeert, gun je het degene vaak nog meer.

Zullen we deze week allemaal wat onverwachts geven? Zo wordt het vast leuker op de wereld. Laat je me weten wat je deed en hoe de reactie was? Ben benieuwd!!

vrijdag 21 september 2012

Zó logisch...

Fleur kwam vorige week eens tot de conclusie dat het misschien handig is om eens te kijken wat haar inkomsten en uitgaven zijn. Ze studeert en geeft wat bijles aan kinderen. Maar dat laatste loopt nog niet zo hard en daardoor zit ze een beetje krap bij kas.

Computer aan, bankzaken erbij en rekenen maar. Ze kwam tot de conclusie dat één en ander geen vetpot is, maar dat het allemaal wel te doen is. Ik keek eens met een schuin oog wat ze allemaal aan het doen was.

Ik volgde haar voorbeeld. Had niet zoveel tijd op dat moment maar wát ik al zag stemde me niet vrolijk. Wat een bedragen gaan hier maandelijks van onze rekening af zeg. Poeh! Zoals ziektekosten, telefoonkosten en verzekeringen. Om van de studiekosten maar helemaal niet te spreken...

En zo is ´t maar net!!

Ik ga het vandaag eens allemaal optellen. En eens kijken of er wat te schrappen valt. Had ik eerst nog zoiets van ik geef gewoon teveel uit, nu vind ik mezelf heel knap dat ik überhaupt nog rond kan komen...

Het is allemaal zo logisch... maar ´t schiet er gewoon vaak bij in. Er is altijd wel iets wat eerst moet gebeuren. Ja, ik weet het, ik weet het. Vandaag pak ik pen en papier en ga ik eens kijken wat ik kan schrappen. Ik heb nu al zo wat ideetjes...

woensdag 19 september 2012

Door de helft...

De vaatwasser... fijn dat we ´m hebben. Toen de kids allemaal nog thuis aten was ie elke avond afgeladen vol. Nu niet meer. Maar dat is niet zo erg hoor!

Ik stop er van tijd tot tijd eens een kookpan in. ´k Heb van die gezellig ronde pannen. Ik vind ze zelf heel decoratief, en ze staan bij ons dan ook in de keuken op het plankje te schitteren.

Nou ja, schitteren... Moet zeggen dat dat tot voorheen wel eens anders was. Even snel een borstel erdoor heen en dan een theedoek erover. Want ze pasten vaak niet in de vaatwasser, vandaar. Nu wél en dat kun je zien!

Ik gebruik altijd het programma voor het kleinste (af) wasje. De borden gaan er zonder restjes in en ach, dan wordt het best goed schoon. Ong. 45 minuten doet ie er over.  Ligt een beetje eraan hoe vol ie zit. Kan dus ook korter zijn, het ding weegt het zelf. Handig toch? 't Is nl. een chique Miele. Voor 100 euries gekocht via een collega van Jan. Z'n vrouw werkt in de zorg, daar moest er verhuisd worden en toen kon machine niet mee. Wat jammer nou  ; ))



plaatje van www.



Maar dan is er nog iets. We gebruiken de tabletten van de A.ldi. Bevalt prima. Maar wist je dat, als je ze half door doet, ze ook nog voldoen? Dat scheelt de helft in gebruik! Ik breek ze doormidden en zelfs de poeder die daarbij vrij komt gebruik ik nog. Kun je nagaan hoe zuinig ik ben : ))

dinsdag 18 september 2012

Het nut van een prikbord...

We hebben in het achterhuis een prikbord hangen. Daar prikken we roosters van de kinderen, folders van oa. de huisarts, maar ook die van de afhaalchinees op. Ook hangen er foto's op. Gewoon leuk, om eens naar te kijken als je er toevallig langs komt.

Sinds een tijdje hangen er ook kortingsbonnen op. Ik had de ervaring dat zo'n bon pas weer in je gedachten komt op het moment dat je ze goed kunt gebruiken. In de winkel dus...


plaatje van www.


Omdat we met z'n vijven zijn is er altijd wel een bestemming voor de bonnen te vinden. Dus hangt er nu een lijst bonnen van de grote M. Vrijdag gaan de meisjes shoppen en moet er aan het eind van de middag gegeten worden. Da's daar niet zo duur, en da's handig als je student bent...

Ook hangen er aanbiedingen van andere strekking. Voor elk wat wils. Ik prik zo'n bon meteen op en wie er wat mee doet heeft het voordeel. De bonnen waar ik zelf vooral wat aan heb verdwijnen in mijn portemonnee. Je kan het maar bij je hebben in deze tijd. Het scheelt je toch altijd zo weer wat!!!

maandag 17 september 2012

Geld ligt... in de tuin!!

Neee, een geldboompje hebben we helaas niet. En tóch kwam ik er vandaag achter dat geld bij ons in de tuin te vinden is! Hoe dan? Nou, kijk eventjes mee!!

Ik schreef al eerder een stukje over een Hortensiakrans die ik maakte. Hier, op mijn andere blog. Nu is het zo dat ik voor morgen een cadeau moest kopen. En toen bedacht ik me dat dat een stuk goedkoper dan anders kan! Ik plukte nog wat Hortensia en Sedum en wat besjes uit de tuin. Pakte een oasiskrans (1.58 bij de A.ction) en zette deze krans in elkaar:





Van de week bedacht ik dit nog voor op mijn put:




Ik zag bij buuf hoe ze de klimop gebruikt had om te decoreren. Ik dacht: "Dat kan ik ook!"

Vanavond was het al snel een beetje donker. De kinderen zijn allemaal thuis en ik vond het tijd voor iets lekkers bij de koffie. De ingrediënten? Die vond ik ook weer in de tuin. Ik plukte frambozen en raapte de appels onder de boom. In de koelkast kwam ik nog 2 kiwi's en een nectarine tegen die waarschijnlijk (héél waarschijnlijk...) toch niet meer gegeten zouden worden. Een beetje zacht, plekjes, je kent dat misschien wel. Ik sneed alles in stukjes, en deed er een zakje vanillesuiker door:




En Fleur maakte in die tijd een kruimeldeeg klaar van 75 gr. bloem, 35 gr. suiker, een mespuntje zout en 50 gr. boter. Dit geheel ging over het fruit heen en dan 20 minuutjes in de oven op 160 graden. Zo kwam het eruit:




En lékker dat het was!

Zo zie je maar weer. Geld is zelfs in de tuin te vinden. En wat het recept betreft... soms ook op de fruitschaal!!

zondag 16 september 2012

Lekker er op uit!


Tsja, of dit nu wel echt zo´n besparingstip is zoals je misschien verwacht had van dit blog, ik weet het niet. Maar feit is dat het bijna niets kost en toch hartstikke leuk is.

Zondagmorgen. Op tijd uit bed (da's nu eenmaal mijn ding) en er dan achter komen dat het stralend weer is. Snel een ontbijtje maken en om een uur of 9 eten.

Dan de bus pakken, een klein stukje rijden, en dan hier terecht komen:




Natuurlijk, jullie wonen niet allemaal in de buurt van Busloo, maar ik weet bijna wel zéker dat er bij jullie in de buurt ook plekken zijn die de moeite waard zijn.

De hond vond het prachtig! Als je goed kijkt, zie je een zwart stipje op de foto, da's Tukker. Op naar het water, het is voor hem een must. Zwemmen is z'n lust en z'n leven en daarbij ook nog heel goed voor z'n spieren. Met de H.D. die hij heeft dus heel belangrijk voor hem.

En wij? Wij (Jan, Fleur en ik) genoten ervan! Heerlijk een rondje om de plas heen gelopen





gezellig kletsend en genietend van Tukker's fratsen:



Er wordt ons vaak gevraagd of we een open haard hebben ; ))

Nadien dronken we nog even een kopje koffie/thee bij de bus. Maar natuurlijk kun je dat ook bij je auto doen : )

Wat het geheel kostte? Een beetje diesel (niet te ver gaan...) en 2 euro's voor de parkeerplaats aldaar. Een uitje hoeft écht niet zoveel te kosten, dat zie je dan maar weer!!


zaterdag 15 september 2012

Boekhandel.

Ja, dat is het gewoon. Boekhandel. Fleur is er momenteel druk me bezig. Via Bol.com. En dat werkt!!

Fleur is vorig jaar gestopt met haar studie. Met als logisch gevolg dat ze nu in het bezit is van boeken waar ze niets meer mee kan. Dus wat doe je dan? Juist! Verkopen!

Eerst zette ze er een aantal op M.P. Dat verkocht best redelijk, maar was al met al ook wel een gedoe. Ze hield nog een aantal boeken over en besloot vorige week maar eens een gokje te wagen op Bol.com.


plaatje van www.


Dat viel haar niet tegen! Verkocht ze de eerste 2 boeken die ze erop zette binnen enkele dagen, ook vandaag zette ze er een aantal op. En wat dacht je? Ze kreeg vanavond al een berichtje dat ze besteld zijn!

Hoe het één en ander werkt? Je maakt eerst een standaard account aan bij Bol. Daarna een verkoopaccount. Het wijst zichzelf. Niet moeilijk. Dan geeft je de titel of i.s.b.n. nummer op en de conditie van het boek en Bol geeft aan hoeveel het goedkoopste exemplaar kost dat er al op staat.

Zelf kun je de prijs bepalen. Ook kun je de verzendtijd bepalen. Fleur heeft daar 1 dag van gemaakt, tenslotte verkoopt dat altijd nog het beste. Maar al met al is het niet moeilijk, zo geeft ze aan.

Ik ben om. Ik heb, door mijn opruimproject nog heel wat boeken staan boven, en ook van Mirte zijn er nog de nodige examenbundels van vorig jaar. Ze gaan ook op Bol. Ik houd jullie op de hoogte van de verkoop. Ook al is dit maar als stok achter de deur ; ))

vrijdag 14 september 2012

Feest!

We hebben wat te vieren! Hoe dat zit?? Dat lees je hier.

Gelezen? Nou, om in de stijl te blijven maak ik een lekkere maar vooral goedkope lunch klaar vandaag. De ingrediënten? Kijk maar eventjes mee:




Gisteren aten we pannenkoeken. Meestal houd ik een beetje beslag over en daar bak ik dan toch nog maar een paar pannenkoeken van. Voor.... nou ja, je weet maar nooit... De roomkaas die je ziet was nog een restje van een verjaardag laatst. En de rest haalde ik gisteren, toen ik de wekelijkse boodschappen deed.

De pannenkoeken stapelde ik op, en sneed ze doormidden:




Laagje roomkaas erop, plakje kipfilet en een beetje veldsla. Dan weer een pannenkoek en zo herhaal je dit tot de stapel weg is... Je krijgt dan dit effect:




Je snijdt het in puntjes, en kijk eens hoe leuk:




Mét een restje tomatensoep uit de koelkast hadden Fleur en ondergetekende een heerlijk feestmaal! Trouwens, laatst met de verjaardag maakte ik dit ook, maar dan met gerookte zalm erdoor. In hele kleine puntjes gesneden een heel leuk borrelhapje. Of heb je toevallig nog een paar plakjes ham liggen? Kan ook!

Met dit stukje wil ik laten zien hoe simpel je van een paar restjes een leuk gerechtje kunt maken. Zonde om deze dingen weg te gooien, tóch??

donderdag 12 juli 2012

Dag 14: Druif gesnoeid.

Onze druif groeit tegen de schuur aan. Om de deur heen, ook wel gezegd. Niets mis mee hoor, als ie regelmatig gesnoeid zou worden. Maar dát was nu net wat een tijdje niet gebeurt was.

Vanmiddag had ik nog nét een half uurtje over. Koffie op en de Kampioen uit en ik moest me nog even nuttig maken, vond ik zelf. De snoeischaar en de huishoudtrap erbij en snoeien maar...

Een half uurtje later en het ziet er compleet anders uit. Helaas geen foto's deze keer, daar had ik net te weinig tijd voor. En nu...

Nu moet ik snel aan het kokkerellen. Buiten welteverstaan. Gebakken aardappeltjes en vis schaft de pot vanavond. En waar kun je dat nu beter klaarmaken dan onder het afdak op de buitenkeuken : ))

woensdag 11 juli 2012

Dag 13: Samen opruimen.

Junior heeft al anderhalve week vakantie. En in die tijd heeft ie al heel wat klusjes gedaan. Was zo onze afspraak. Wordt ie een beetje betrokken bij wat er verder thuis gaande is en zo leert ie ook nog het één en ander. Win-win situatie dus!

Vandaag ruimden we zijn lade eventjes op. Zijn lade waar de schoolspullen in liggen. Door het jaar heen ligt er niet zoveel. Jan heeft een kluisje op school en een lerares die het erg prettig vindt dat de meeste boeken op school zijn. Dus alleen de boeken die die dag nodig zijn voor het huiswerk gaan mee naar huis.

Schriften heeft Jan ook nauwelijks. Hij heeft een wat moeilijke motoriek en dus een laptop waar hij zijn werk op maakt. Dit scheelt hem echt heel veel tijd. Schrijven is gewoon te lastig.

En tóch zat de lade vast vanochtend. Jan probeerde het ding te forceren kijk maar:


Ja, hij bewoog, en dan krijg je dit soort foto's ; )

Toch lukte het hem de lade open te krijgen. En Jan zou Jan niet zijn als ie dan niet het hele ding op de tafel liet belanden. Lekker makkelijk... Zo ziet die lade er dan uit:


d'r zat een map in de weg... vandaar dat de lade eerst niet open ging...

Lade leeg, en dan komt er een prachtig retro papiertje tevoorschijn : )


wat een ruimte zit er nog in zo'n ding...

Enfin, de boel even uitgezocht. De Duitse woorden- en grammaticaboeken konden eruit. Mirte is klaar met haar VWO en Jan heeft alleen Engels en Nederlands op school. Verder nog een beetje uitgemest en gestructureerd en dan... dan krijg je zoiets!!




Eigenlijk viel het reuze mee wat er weg moest en ook hoeveel tijd we bezig waren. Toch te merken dat het grote opruimen vorige keer al plaatsvond. Ik heb meteen maar eventjes de lades van de meisjes opgeruimd. Niets weg gedaan hoor, je weet maar nooit. Hopelijk doen ze dat zelf nog even als ze weer thuis zijn...

dinsdag 26 juni 2012

Dag 12: Maaien, knippen en snoeien.

En dan zitten er zomaar weer 6 dagen tussen. Was eigenlijk niet de bedoeling toen ik begon met eenkastjePERDAG, maar ja... Ik ben al blij als ik momenteel er weer aan toe kom iets extra's te doen en beter zo dan dat de boel helemaal stagneert, denk ik dan maar.

Ik wás eigenlijk van plan de heggen te knippen vandaag. Op mijn andere blog schreef ik daar ook over. Eerst deed ik vanochtend wat dagelijkse klussen in huis, dat gaat nu eenmaal ook gewoon door. Vanmiddag na het eten waagde ik mij aan de elektrische heggenschaar.

Maar wat is dat ding zwaar zeg! Poeh! Mijn schouders stonden in de fik na één heg! Ding aan de kant en met de schaar verder. Na deze heg hield ik het voor gezien.

Daarvoor had ik de veldjes al gemaaid. 5 in totaal, dus daar ben je zó een half uur mee bezig. Na het knippen van de heg knipte ik de uitgebloeide bloemen van de Vrouwenmantel en van de Hosta's. Ook de druif kreeg een snoeibeurtje en de wijnbes werd ook even een kopje kleiner gemaakt. Moest wel, de tuindeur kon anders niet meer goed open.

Na al deze actie had ik een kruiwagen vol met groenafval. Ik kijk er altijd van op hoeveel er uit de tuin komt. We hebben niet voor niets 2 groencontainers, zeker geen overbodige luxe.

Helaas heb ik geen foto's gemaakt. En nu ik dit schrijf is het al schemerig, dus dat gaat 'm niet meer worden vandaag...

Ik zag gisteren dat ik er een nieuwe volger bij heb. Helaas kan ik niet zien wie, want dat stukje doet het eventjes niet op mijn blog. Nou ja, ik ben in ieder geval blij dat jullie nog steeds lezen bij mij, ondanks mijn wat minder frequente schrijf en opruimgedrag... Hopelijk tot morgen!!

woensdag 20 juni 2012

Dag 11: De doorgangen in de tuin.

Vandaag vond ik het tijd om weer eens even iets aan de "doorloop" in de tuin te doen.  Het doorgangetje van het terras naar het veldje erachter groeide dicht als ik niet in zou grijpen:




En dus ging ik aan de snoei en haalde meteen het onkruid weer even weg tussen de steentjes:




Kopse kanten van de beukenhagen en het boompje erachter kregen een fikse knipbeurt. Grappig was dat Tukker tijdens het snoeien het doorgangetje alweer uitprobeerde : ) Het resultaat is in ieder geval zichtbaar:




Tóch Fleur?

Vanavond was ik nog even niet te stoppen. Ik snoeide meteen even de struiken en hagen langs het pad naar achteren. De groene kliko was alweer aardig gevuld nadien. Ook zette ik wat Hortensia op een kannetje. Twee keer plezier ervan, wat wil je nog meer : ))

zaterdag 16 juni 2012

Dag 10: Snoeierdesnoei...

Vanmiddag had ik zomaar een tijdje over. En ik las bij een reactie op deze blog dat het toch wel allemaal heel inspirerend was. Of ik er alsjeblieft mee door wou gaan. Ja, dat was ik ook wel van plan eigenlijk, maar er gebeurde deze dagen weer zoveel om ons heen dat het allemaal weer snel in het slop raakte.

Een zieke hond, daarna een slagende dochter en toen dat achter de rug was moest mijn schoonmoeder tóch weer opgenomen worden in het ziekenhuis. Gelukkig gaat het alweer ietsje beter met haar, maar natuurlijk moet je dan toch zo nu en dan even op bezoek. En de tijd die je kwijt bent met al deze dingen, daar had ik normaal gezien een hele tuin in kunnen snoeien.

Dus vandaag ben ik daar dan maar eens mee begonnen. Een Hibiscusstruik  die vorig jaar van zijn plaats was geweest wegens het pleisterwerk van het huis vervangen had het niet zo best. Een paar takken leven er nog van, dus ik heb de hele handel kort gesnoeid. En toen... toen was ik niet meer te stoppen.

De Sering in de tuin naast ons huis. Uit model en uitgebloeid. Dus vol met bruine bloemen. Bah. Takkenschaar met behulp van Junior uitgeschoven, trap erbij en voor ik het wist zat de kliko bomvol:




Gelukkig hebben we 2 van die kliko's. De andere er ook bij gepakt en toen ik klaar was zag je dit:




Nee, deze Sering verdient niet de schoonheidsprijs, dat zie ik ook wel. Maar tóch ben ik eraan gehecht. Als het winter is hangt het ding vol met vogelsnoep en dat is vermaak voor degenen die aan de grote tafel in de tussenkamer zitten. Daar staat ie namelijk precies voor het raam. Dus Sering blijft staan waar ie staat. Ik hoop alleen dat ik 'm nog weer enigszins in vorm krijg na een drastische snoeibeurt toen de dakgoten vervangen moesten worden.

Voor nu vond ik het prima. De druif kreeg ook nog even een knipbeurtje en daarna had ik het wel weer gezien. Hier lekker op de bank met de laptop op schoot, da's ook helemaal geen straf!