Dag 14: Waar is de grens??

Het geven is voor mij soms een beetje uit m'n comfort-zone stappen. Even de boel de boel laten vind ik erg lastig.

Maar ik merk dat als ik dat niet zou doen er nooit echt tijd is voor spontane acties. Dus ik nam een aanloopje en sprong over de grens van m'n zone...

Ik vroeg Fleur gisteren of ze zin had om met brooddeeg te fröbelen. En dát had ze! Fleur is over het algemeen wel in voor zo'n gezellig middagje met z'n tweetjes aan de keukentafel, dus eigenlijk wist ik bij voorbaat het antwoord al ;))

Toen we eenmaal bezig waren kwam de buuf nog even binnen. Een pakje ophalen. Buuf was heel geïnteresseerd in wat we aan het doen waren. Ze genoot zichtbaar bij de aanblik alleen al.

Gek is dat toch... toen buuf zo mee stond te genieten werd me eventjes een spiegeltje voorgehouden. Van hoe dierbaar deze momenten eigenlijk zijn. Buuf heeft zelf geen kinderen en ik weet zeker dat ze dolgraag met mij zou willen ruilen. Zo word je even met je neus op de feiten gedrukt...

Eigenlijk is de grens tussen een ander iets geven en er zelf ook van genieten bijna niet zichtbaar. Het hoort onlosmakelijk bij elkaar. Dat is iets wat mij steeds duidelijker wordt. Je moet soms even ergens overheen stappen, maar het is het dubbel en dwars waard!!