dinsdag 25 december 2012

Dag 22: Zal ík dan maar even...

Elke avond na het eten laat Junior Tukker uit. Meestal zonder gemopper, hoogstens een zucht. Eerder hielp ie ook nog wel eens met afwassen. We hadden een schema, met tafel dekken, afruimen of vrij. De kids waren met z'n drietjes, duzz...


plaatje van www.


Maar nu zijn zus en zus uithuizig. En elke dag helpen, dat vind ik niet helemaal eerlijk. Dus hebben we 'm voor de keus gesteld. De vaat of... de hond uitlaten. Hij koos voor het laatste.

Het gezelligst vindt ie het als ik mee ga. Dan wordt er volop bij gekletst, ik moet eerlijk bekennen dat ik dan dingen hoor waar ik soms van op kijk. Jan is normaal thuis niet zo'n prater, en je moet maar net de goede vragen stellen. Tja... PDD-NOS...

Gisteren was ik wat laat met het eten. Er stond nog een kerststol in de oven, en er stond een hartige taart op de wachtlijst. De soep was al klaar, maar ik heb maar 1 oven. En hij is niet groot genoeg voor zoveel tegelijk...

De hond begint zo tegen vijven echt wel trek te krijgen. Twee keer per dag krijgt ie een afgepaste hoeveelheid brokken. Klinkt misschien een beetje zielig, maar het is zieliger als ie te dik is. Vooral met zulke krakkemikkige heupen als Tuk heeft...

Dus ik gaf 'm vast, en na en half uurtje stond meneer klaar om uitgelaten te worden. En ik dacht: "Ach... da's een leuk geef-moment!" Junior was er blij verrast door. Hij kon na het eten meteen weer achter z'n toetsenbord schuiven, en dat gebeurt eigenlijk zelden!!